Ipagdasal natin sila

Tulad ng inaasahan, natuloy ang pagbitay sa tatlo nating kababayan sa China dahil sa droga. Hindi naganap ang himalang hinihintay lalo na ng mga kapamilya ng mga naparusahan ng bitay. Nakakalungkot man ang nangyari, wala naman tayong magagawa dahil pinatupad lamang ng China ang kanilang batas.

Pero ang malaking tanong pa rin ngayon ay kung paano sila nakalabas ng bansa habang may bitbit na droga at hindi man lamang na-detect ng mga nakatalagang seguridad sa paliparan? At kung dito nanggaling ang dala nilang droga, paano ito nakapasok sa bansa in the first place? Mayroon tayong seryosong problema sa mga paliparan at pantalan dito sa bansa. Kung hindi ito mareresolba sa lalong madaling panahon, siguradong may susunod pa sa sinapit nila Sally Ordinario-Villanueva, Ramon Credo at Elizabeth Batain.

Ipagdasal na lamang nating ang kanilang mga kaluluwa at nawa'y magsilbi itong aral sa lahat.

: (

Pasensya

Naranasan mo na bang maubusan ng pasensya? Para bang sumipol na yung takore sa loob mo dahil kumukulo na ang dugo mo. Yung tipong uminit ang ulo mo sa isang pangyayari kaya lumampas sa critical level ang reading ng patience meter mo. At ang resulta: may nagawa kang di mo inaasahan.

May mga pagkakataon talagang hindi mo maiiwasan na susubok sa iyong pasensya tulad ng kapatid na makulit, balitang nakakabwisit, girlfriend na gago, papansing tarantado, chismosang kapit-bahay, asawang sumakabilang-bahay, mataas na presyo ng bilihin, mga pamahiin, masungit na boss, terror prof, buwayang Congressman, walang ginagawang Ombudsman, kausap na slow, basurang TV show, mag-asawang Ligot, bawal na gamot, at kung anu-ano pang masakit sa batok.

Ikaw, nakasakit ka na ba, pisikal man o emosyonal, dahil naubusan ka ng pasensya? Ako, dati, nasagot ko ang Nanay ko dahil may pinagtatalunan kami noon. At kahit pa may punto ako, laking pagsisisi ko nang mahimasmasan ako dahil naisip ko agad na hindi ko dapat ginawa iyon. Madalas kasi kapag malamig na ang iyong ulo ay saka mo lamang naiisip na mali pala ang nagawa mo. Totoong nasa huli ang pagsisisi kapag mali ang desisyon mong napili.

Kahit gaano kahaba ang pasensya mo, darating talaga sa punto na mauubusan ka nito. At kapag nangyari ito, dapat ay kontrolado mo ang iyong emosyon upang hindi ka makapagbitaw ng masakit na salita o magdulot ng masakit na pasa.

: )

Teleserye Remakes

Muling binigyang-buhay ng ABS-CBN ang mga teleserye nito na minsa'y tumatak sa isipan ng sambayanang mahilig sa drama. Nariyan ang Mara Clara at Mula sa Puso. Ano kayang susunod? Esperanza?

Pero bakit kailangan nilang i-remake ang mga ito? Mahirap na bang mag-isip ng bagong konsepto para sa teleserye ngayon? Medyo ayos pa siguro kung binago nila ang kwento mula sa orihinal na serye. Ngunit mukhang remake lang talaga ang ginawa nila. Pareho ang kwento at pareho rin ang mga tauhan. Reklamo nga ng tatay ko, "Napanood na natin dati yan a!"

Oo, alam ko, maaaring ang iba sa inyo ay wala pa sa mundo o walang pakialam nang ipalabas ang orihinal na serye nito. Kaya siguro naisipan nilang i-remake ang mga ito para malaman ninyo kung bakit tumatak sa mga nakatatanda ang mga teleseryeng ito noong unang panahon. Nakatipid na sila sa pag-iisip ng orihinal, sigurado pang may manonood sa seryeng likha nila.

Hindi ko ikakaila na ako'y nanonood din ng teleserye noong ako'y maliit pa. Pagkatapos kasi ng balita, mga teleserye na ang susunod na programa. Dahil na rin sa ilang taong panonood nito, masasabi kong halos parepareho lang naman ang mga teleserye sa Pilipinas. Iba-iba lang ng istorya pero may sinusundang iisang formula. Ang mga pangunahing tauhan sa isang tipikal na Pinoy teleserye ay ang Loveteam, 3rd and 4th party, at ang Kontrabida.

· Loveteam - Bigla na lang magkakakilala si lalaki at babae, tapos ayun, sila na. Minsan naman, magkababata sila at muling nagkita pagkatapos ang mahabang paghihintay ng mga manonood. At kahit anong mangyari, sila ang magkakatuluyan sa dulo ng teleserye.

· 3rd and 4th party - Mga umaasang magiging kanila ang isa sa Loveteam. Hindi kumpleto ang love story pag wala sila. Madalas kaibigan nila ang isa sa Loveteam at may lihim na pagnanasa dito. Medyo kontrabida rin ang papel nila sa istorya pero limitado lamang sa kaagaw nila sa pag-ibig.

· Kontrabida - Syempre, mawawala ba naman ang makasarili, arogante, at doble-karang karakter na nagdudulot ng inis, galit, at problema sa mga televiewers? Trip niyang manggulo sa buhay ng may buhay sa hindi malamang dahilan. Madalas siyang nakukulong o namamatay sa finale.

Sa kanila iikot at tatakbo ang bawat episode ng teleserye, kasama ng ilan pang tauhan na isa-isang mamamatay at ilang sikretong mabubunyag sa kalagitnaan ng kwento. Minsan nga may nawawalan pa ng alaala para lang humaba ang istorya.

Hindi ko alam kung ganyan pa rin ang mga teleserye sa panahon ngayon kasi matagal na akong hindi nanonood ng Pinoy teleserye. Isa kasi ako sa mga kabataang nagsawa dito nang mauso ang fantaserye. At tuluyan ko namang kinalimutan ang lahat ng yan nang sinubaybayan ko ang buhay ni Jack Bauer. Sayang nga lang dahil tapos na ang series after 8 seasons.

: (

No Permit, No Exam

Noong nasa Elementary at High School pa kaming magkakapatid, madalas biktima kami ng lintik na rule na yan tuwing sasapit ang exam week. Hindi na nga kailangan pang sabihin ng teacher na hindi ako makakapag-exam dahil alam kong hindi pa nakakabayad si Mami noong mga panahong iyon. Minsan sa Guidance Office na ako nagte-take ng exam, kung saan hino-hold ang mga test paper until ma-settle ang account. Kasabay ko ditong mag-exam ang ilan pang casualties ng malupit na batas.

Mapalad akong nakapag-aral sa isang pribadong paaralan. Pero kasabay nito ang dagdag pasakit sa aking magulang na mas mataas na bayaring pang-matrikula. Anim kaming magkakapatid. Milyong piso na ata ang na-invest (read: nagasta) ni Mami sa pag-aaral namin. Ngunit hindi ito naging madali. Minsan, late nakakapagbayad ng matrikula si Mami. Minsan nga summer na nya nase-settle ang mga account namin e. Kaya naman palagi kaming natatamaan ng patakaran ng eskwelahan. Pero paano kami nakakapag-exam (kahit late)? Ang sagot ay nasa mahiwagang PROMISORY NOTE.

Sa totoo lang, hindi ko maintindihan bakit kailangan pa ang ganitong patakaran sa mga paaralan. Akala ba nila madaling kumita ng pera? Hindi ba nila alam na hindi naman napupulot ang pera sa daan? May mga panahon naman na nakakaluwag ang mga magulang e. At may mga panahon rin na butas ang bulsa nila Tatay at Nanay. Mahirap bang intindihin yun?

Kung tutuusin, babayaran rin naman talaga ng mga magulang ang matrikula ng kanilang mga anak kasi hindi naman sila makakatuntong sa susunod na baitang kapag hindi sila nabigyan ng clearance, lalung-lalo na sa Finance Department. Kaya bakit kailangan pang ipilit ang hindi patas na patakarang ito tuwing panahon ng pagsusulit? Dahil ba sa wala silang pampasweldo sa mga teacher at empleyado? Weh? Di nga? Sigurado akong mas marami ang nakakapagbayad ng sapat. Yung iba nga fully paid na sa enrolment period pa lang e. Kakaunti lamang na maituturing ang mga may kapareho ko ng kaso. Kaya bakit may NO PERMIT, NO EXAM pa rin?!

Hindi ba't dapat ang pangunahing responsibilidad ng mga educational institutions ay matuto ang mga estudyante nila? Bakit sapilitang pinipigilang makapag-exam ang bata dahil lang sa hindi pa ito nakakabayad ng sapat? Kung pera rin lang ang habol nila sa simula pa lang, edi sana mall na lang ang itinayo nila.

: (

photo from http://profile.ak.fbcdn.net/hprofile-ak-snc4/174598_155386797853235_2142223_n.jpg

Black

Isang araw, nagpa-print ako sa isang computer shop. Nang makita nung clerk na may image ang ipapa-print kong document, agad itong nagtanong.

CLERK: Colored ba 'to?

AKO: Hindi po.

CLERK: Black and white lang?

AKO: Opo, black and white.

...

Then it hit me. Agad kong naisip na dahil sa tanong nya, mali rin ang nasabi ko! May ink ba na puti?!

Kaya simula noon, kapag ako'y may ipapa-print na hindi colored, sinasabi ko agad na "Black lang po."

: )

Bata Batuta

Sabi nila, kung sino pa yung mahihirap, sila pa yung marami ang anak. Sabagay, totoo naman. Sa mga squatter's area lang sa Metro Manila, marami kang makikitang batang pakalat-kalat.

Minsan nakapasok ako sa isang squatter's area sa bandang Fairview para sa isang feeding program. Pagpasok pa lang sa lugar, bumungad agad sa amin ang sangkatutak na batang amoy-araw. Nakakaawa lang yung ibang bata kasi may galis at sugat sila sa iba't ibang parte ng katawan. Pero nakakagulat na sa maliit na lugar na yun, maraming bata ang makikita dito. Paano pa kaya sa ibang mas malalaking squatter's area?

Hindi ko alam kung ang mga mag-asawang nakatira sa lugar tulad nito ay mahilig talaga sa bata o sadyang mahilig lang talaga si mister kaya dumarami ang kanilang supling. Siguro sineryoso nila yung mga huling salita ng pari sa kasal, "Humayo kayo at magparami." Hehehe.

Pero wala namang problema kapag marami ang anak KUNG kaya namang pag-aralin ng mga magulang ang kanilang mga anak. Nakakainis lang dahil may ilan na kahit alam nilang nahihirapan sila sa buhay, anak pa rin sila ng anak. Sa mga bata ako naaawa kasi kapag hindi sila nakapag-aral, lalaki rin silang tulad ng mga magulang nila. Kung makakapagtapos lamang sila kahit na high school, hindi malabong makahanap sila ng desenteng trabaho at tuluyang makaahon sa hirap. Ngunit dahil sa hindi makayanan ng ilang magulang na pag-aralin ang kanilang mga anak, lalong dumarami ang lumalaking mahirap at mangmang.

Sa squatter's area, ang mga tirahan ay dikit-dikit, maliit, at masikip. Iilan lamang ang kongkreto at karamihan ay yari sa tagpi-tagping light materials - karton, plywood, yero, at gulong na pabigat rito, kaya kapag minalas na magkasunog, madaling maabo ang mga tirahan dito. Ngunit nakapagtataka na sa liit at sikip ng mga tirahang ito, nagagawa pa rin ng mga mag-asawa na gumawa ng bata. Sabagay, kung gusto, may paraan, kahit kumot lang ang harang.

Maaaring may maitulong dito, sakali mang maisabatas ang Responsible Parenthood Bill o ang Reproductive Health Bill. Pero kung tutuusin, common sense na ito sa mga mag-asawa, lalung-lalo na yung mga mahihirap. Dapat sa sarili nila mismo, alam nila kung ilang anak lamang ang kaya nilang suportahan. Hindi yung anak sila ng anak at bahala na ang nasa itaas bukas.

: )